اسرار وابسته کردن همسر به خود

بسم الله

این روزها در دنیای کانال های تلگرام، در بین تبلیغات کانال ها زیاد امثال این جمله به چشم میخورد: (اسرار وابسته کردن همسر به خود)

خودشان فهمیده اند چه غلطی کرده اند‌و جامعه را به چه کثافتی کشانده اند. هدفشان از نامحدود کردن آن بود که آزادی باید وجود داشته باشد و چرا زن و مرد باید انقدر به خود سخت بگیرند که زن با پوشش از خانه بیرون بیاید و مرد چشمانش را حفظ کند، خوب هر کس عاقل و بالغ است و دیگران به من ربطی ندارند که نمیتوانند جلو خودشان را بگیرند و چرا من به خودم سخت بگیرن، مشکل خودش است...

فکر میکردند با این نوع آزادی روابط درون خانه شان با همدیگر بهتر هم خواهد شد ولی حالا همان ها با همان نظریات الآن فهمیده اند که بنیاد خانواده را بر باد داده اند ولی بازهم تسلیم نشده اند و حاضر نیستند بگویند غلط کردیم و راه حل جمع کردن این کثافت کاری ها همان یغضوا من ابصارهم و یحفضوا فروجهم است و با روش های جدید ابداعیشان که اسمش را گذاشته اند روانشناسی ، هرچه بیشتر دارند دست و پا میزنند غافل از اینکه به جای بهتر شدن، دارند در منجلابی که درست کرده اند، فرو تر میروند.

اللهم عجل لولیک الفرج

فوق تخصصی که تاسیساتی بیمارستان بود

بسم الله

استادی داریم به نام س.م . تاسیساتی بیمارستان بودند و در کار تعمیر وسایل. از قضا سر یکی از راندهای یک پزشک ایشان مشغول کار بودند و به دلایلی که احتمالا سر و صدا و ... بوده است پزشک محترم سر ناسازگاری گذاشته و همچون از دماغ فیل افتادگان نگاه عاقل اندر سفیه به جناب س.م میاندازد شروع میکند به جنگ و جدال و به قول لر زبانان: خَلَقی در آوردن. بحث بیش از حد بالا میگیرد و س.م ابزارش را کنار میگذارد و خطاب به جناب از دماغ فیل افتاده میگوید میروم و تا پزشک نشده ام به این بیمارستان بر نمیگردم.

و امروز دکتر س.م فوق تخصص جراحی توراکس در بیمارستان مشغول است...

دوای دردهای بی درمان

بسم الله

وقتی تو موقعیت حساس قرار میگیری و فقط یه راه حل داری و خودت میدونی چیه ولی دست خودت نیس که بهش برسی،راهی نمیمونه جز دست ب دامن اون بالایی بشی و امید داشته باشی. تلنگر

امید جانم ز سفر باز آمد

بسم الله

امید جانم ز سفر باز آمد شکر دهانم ز سفر باز آمد

عزیز آن که بی خبر به ناگهان رود سفر

چو ندارد می در دلبندی

به لبش ننشیند لبخندی

چو غنچه سپیده دم شکفته شد لبم ز هم

چو شنیدم یارم باز آمد ز سفر غمخوارم باز آمد

همچونان که عاقبت پس از همه شب بدمت سحر

ناگهان نگار من چونان مه نو آمد از سفر

من هم پس از آن دوری بعد از غم مهجوری یک شاخه گل بردم به برش

دیدم که نگار من سر خوش ز کنار من بگذشت و ببر یار دگرش

وای از آن گلی که دست من بود خموش و یک جهان سخن بود

گل که شهره شد به بی وفایی ز دیدن چونین جدایی ز غصه پاره پیراهن بود