اشک لب مشک

به توکل نام اعظمت...

بسم الله الرحمن الرحیم

نمیدانم این روزها چه شده است که اشکم لب مشکم رسیده...
شاید به خاطر غم مادر است...
شاید هم چیزی جز دلتنگی های زمینی نباشد...
کاش میشد بشود همان که استاد میگفت: باید آنچنان روح لطیف شود که اشکت دم مشکت باشد و مثل بچه ها وقت و بی وقت بزنی زیر گریه...

---

دوستی دارم عقایدی دارد 180درجه متفاوت با من
حرف از ایمان بود. میگفت ایمانم ضعیف شده. فایلی صوتی پیشنهاد کردم. پرسید سخنران کیست؟ جواب دادم. حرفهایی رکیک زد. چرا؟ چون سخنران فردی ولایی بود...
میگویم انسان عقل دارد. حرفهایش رو گوش کن. اگر با عقلت سازگار بود قبول کن و اگر نبود قبول نکن. حرف حق را از هر کس که باشد باید پذیرفت.
خدایا! به کجا رسیده ایم؟
دم از ایمان میزنیم و نماینده ی امامان را قبول نداریم. نباید اشکت لب مشکت برسد از این غربت؟؟؟...