چقدر سیستم آموزش ما با سرشت انسان سنخیت دارد؟
بسم الله
۱) دوران بلوغ بچه های ایران همزمان با دوره راهنمایی نظام قدیم خودمان میشود. دوره ای پر از تنش و بالا و پایین شدن هورمون ها و هجوم افکار و تغییرات غیر قابل کنترل و پیش بینی اخلاق فرد. و ما اولین مشاور رو در چه مقطعی داریم؟ در مقطع دبیرستان! همه ی تنش ها را یک تنه باید تحمل کند و به تعادل برسد مگر اینکه در خانه حالش را بفهمند و همراهش باشند.
۲) دبیرستان دوران چشم و گوش باز شدن بچه ها شده و ما درسی به نام دانش خانواده ی فعلی و همان تنظیم قبلی را در ترم یکی مانده به آخر دانشگاه ارائه میکنیم. پس تمام اطلاعات درست و نادرست فرد از طرق مختلف به دست دانش آموز دبیرستانی میرسد.(فاجعه ی فعلی ما بلوغ زودرس است که نمیگذارد طرف به دبیرستان برسد و قبل از آن آرامش را از فرد سلب میکند)
۳) غولی به نام کنکور درست کرده ایم و کل آینده ی فرد رو از همین طریق زیر و رو میکنیم بدون در نظر گرفتن استعداد واقعی فرد.
۴) مدرک گرایی باعث شده همه در سنین اوایل جوانی و شور و شوق عمر خود را در دانشگاه سپری کنند و زمینه ازدواج فراهم نشود و تا پسر بخواهد ارشد یا دکترایش را بگیرد و سربازی برود و شغل پیدا کند نزدیک به ۴۰سالگی و افول شور و شوقش برای زندگی است. دختران نیز به همچنین.
۵) اگر ناپرهیزی کنی و در دوران دانشجویی ازدواج کنی، درست آن برهه ی زمانی که همه از شیرینی اش حرف میزنند برایت تاخ ترین روزهای جدایی و دوری میشود. (نتیجه اش میشود ۳ماه دوری به امید ۳روز تعطیلی و دیدار یار که در چشم به هم زدنی مرخصی رو ازت میگیرن و تازه, امتحانِ پس فردای تعطیلات هم بهش اضافه میکنند و ...)
۶) و بازهم در صورت همان ناپرهیزی بالا، لطف کرده اند و قانون گذاشته اند دختر میتواند به محل تحصیل یا کار همسر انتقالی بگیرد که آن هم وقتی پیگیر میشوی کم مانده بگویند دختر باید دیوانه زنجیری باشد یا قید پدر و مادرش را بزند و زبانم لال بشود بعد مشمول این قانون شود.
۷)زمانی که سن، بهترین سن باروری است و حوصله و اعصاب تربیت فرزند داری، باز هم درگیر گرفتن مدرک و شروع شغل اجباری و اینها میشوی و میمانی که اول فرزند بیاوری یا اول شغل بگیری یا اول پله های ترقی! را بپیمایی!
دقیقا داریم چه غلطی میکنیم تو این کشور؟ کجا میخایم برسیم با این نزاع با سرشت طبیعی انسانی؟
