جمعه ی آخر شعبان

به توکل نام اعظمت...

بسم الله الرحمن الرحیم

(+)

شعبان به آخر رسید و ما همچنان اندر خم گناه و معصیت...
دعای وداع این ماه: (+)

من برای خود گریه میکنم، تو هم برای من...
من که همیشه برای تو آینه ی دقم...
وای بر این بندگیم؛ مرگ بر این زندگیم...
نوای وب: (+)
 (+)

و چه ساده دلهای با اشک به دست آمده را با یک بـلـــــه کشدار قرمز رنگ دوباره دردمند میکنیم...

یا ابوالفضـــــــــل شفاعتمان کن نزد برادرت حسیـــــــــــن

1 رمضان 1435:
* ببخشید که نظرات را فقط تایید میکنم. بدون پاسخ و یا سرزدن به دوستان. این روزها اصلا حال خوبی ندارم. دعا کنیداین بار "سالی که نکوست از بهارش پیداست" برای رمضانم صدق نکند وگرنه...

قرارها داشتیم اما...
خدایا ببخش...
آقا جان...مجتبی.علیه السلام. ... ببخشید... فقط ببخشید...

کلافه

به توکل نام اعظمت...

بسم الله الرحمن الرحیم

کسی تا حالا براش پیش اومده اونقد داغون باشه که حتی نماز هم آرومش نکنه؟ یکی یه نسخه بده لطفا

* به قول دوستی بعضی حرفها جایش سر سجاده است فقط.

* دو شب گذشته ی من و اماره: (+)

بعدا نوشت ها:

* هدیه ی دوست گرامی گمگشته: (+)

* خدایا استاد پناهیان را حفظ بفرما و عاقبت بخیر.

* رزق امشب که هم آروم و هم ناآرومم کرد: (+) مرتبط: (+)

* دوست داشتنی ترین بعد از مناجات حضرت امیر: مناجات شعبانیه (جفتشون آخر شب تو سکوت و تاریکی)

* اینم دانلود بفرمایید.بسی جالب و به جاست: تقویم شمیم یار

در اگر باز نگردد
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی

بهبود نوشت:

جوابیه به واسطه ی گمگشته جان و از زبان استاد پناهیان:

یه مدتی گذشت دیدی احساس انتم الفقرا الی الله بهت دست نمیده، احساس دعا بهت دست نمیده، نگو من ایمانم به خدا کم شده، بگو من نگاهم به واقعیتهایی که من رو احاطه کزده اند و من مجبورم تحت سیطره ی این واقعیت ها زندگی بکنم، کم شده. ربطی به ایمان شما نداره.