شجاعت یا بی حیایی و پرده دری؟!

بسم الله

مطرح کردن بعضی حرفها که تحت عنوان "هیس دخترها فریاد نمیزنند" (مثلا ازدواج) مطرح میشود به نظر شما شجاعت است یا پرده دری و بی حیایی؟!

فرق شجاعت در گفتار و بی حیایی چیست؟!

گله و شکایت و جزجز کردن یک بحثه و دغدغه ی ایجاد فرهنگ جدید یک بحث. چطور اینا رو باید از هم جدا کنیم؟!

نطرتون درمود این پست چیه؟(+)

خوندن این پست خالی از لطف نیست(+)

تکمله ی مطلب

ادامه نوشت:

گاها استثنائاتی توی جامعه وجود داره. گاهی انسانی (دختر/پسر) ممکنه فرضا با ازدواج نکردن به گناه بیفته. حالا اگر دختری تحت این شرایط باشه آیا به نظر شما دوست عزیز این فرد گناه بکنه بهتره یا از طریقی اقدام به ازدواج کنه؟!(روی بحث من به دختر هست چون دقیقا منم موافق اینم که فطرت دختر منافات 100% داره با اینکه حتی از طریق نفر سومی هرچند عاقل و فهمیده بخواد این مطلب رو مطرح کنه.)

منشأ نوشت: به دلیل یک سری بی پرده نویسی ها یکی از دوستان فرمودند که حرف دخترا همیناس ولی تو شجاعتشو داری و مینویسی! بعد من موندم که دارم پرده دری میکنم تو نوشته هام یا شجاعته که باعث این نوع نوشتنم میشه؟!

به قول یکی از مخاطبان عریان مینویسم. که به 2علت هست: 1.در مورد اون چیزی کارد یه استخون رسیده 2.به دنبال اینم که یک سری چیزها رو به افراد بفهمونم و یک سری عرف های مخالف با شرعمون رو بشکنم.

همیشه وقتی میگفتن فلان چیز عرفه و نمیشه کاریش کرد میگفتم عرف رو خودمون میسازیم. منم که 4روز دیگه بزرگ میشم و میشم مادر و پدر چنتا بچه و کارمند و رئیس و استاد این جامعه. فرهنگ منه که میشه فرهنگ جامعه. بالاخره باید یکی شروع کنه این تغییر فرهنگ رو. همیشه نفر اوله که خرد میشه تو این روند ولی میارزه به اینکه فرهنگ تغییر کنه و کسایی که بعد من میان راحت باشن.

اصولا در هر زمینه + یا  - روحیه از خدگذشتگی م زیاده حتی اگر به قیمت نابود شدن خودم باشه و این در برخی موارد خیلی بده.

پ.ن: منظور من از "هیس دخترها فریاد نمیزنند" اون فیلم نیست. اون فیلم که خدا رو شکر به بهانه بیان واقعیت جامعه رسما داره یه چیزایی رو ترویج میکنه. منظور من دقیقا "ادامه نوشت" بود.

*باید به کم برم سراغ فمنیسم. احساس میکنم ناخواسته برخی عقایدم به این سمت رفته و خودم درجریان نیستم.